Koning Daniel Hij had geen paleis Hij had geen rijk Hij zat niet op een troon Hij droeg geen gouden kroon Hij droeg geen dure Titels als teken van verhevenheid Daniel was een ster tussen de sterren die het licht met mens en aarde deelde Hij was een bloem in een woud van bomen een orchidee in de tuin met klavers en rozen Voor Daniel was elk mens, een parel, een schat uniek en van waarde gelijk Maar zijn volk had hem verstoten in de naam van een geloof omdat hij vrouwen gewadendroeg en zijn haren kleurde in de kleuren van de regenboog je moet dit, je moet dat, je moet je gedragen, je moet luisteren, je moet gehoorzamen je moet geloven, en als jij dat niet doet dan ben je voor ons niets waard dan willen wij jou niet meer zien dan val je maar dood neer op je snuit dan zoek je het zelf maar lekker uit Die arme lieve Daniel zo goed en lief hij was werd hij verstoten omdat in zichzelf geloofde Daniel vond een toevlucht in de grot der verstoten zielen daar hij werd omarmd gelijk als een om lief en leed samen liefdevol te delen Daar zongen en dansten de muzen de rijke en de arme eenzamen, dolenden en vervreemden, jong en oud, elk op hun eigen creatieve manier in een heerlijke waas van mirre, onder het genot van zoete wijnen, mede, water uit de bron, en gersten bier Toen het feest was afgelopen rond drie uur, midden in de nacht nam iedereen afscheid van elkaar begroet door de glimlach van de helder volle maan Het was vredig stil in de stad toen de zon aan de horizon verrees om licht en warmte te schenken aan al dat bloeit en leeft op aard Een muze ontwaakte in haar met rozen en Lelietjes van dalen versierde bloemenbed De minstreel speelde met zijn luit een vrolijke ode aan de muze aan het leven en de vrijheid Een zwerver ontwaakte bij de grachten waar hij een krentenbrood aan de eendjes voerde De mensen begroeten hem vriendelijk en schonken hem wat kleingeld en zoete koek Een prachtig versierde feestboot kwam voorbij gevaren met daarop een dansend gezelschap in alle kleuren en maten De zwerver wuifde en zij wuifden terug met zijn allen delende het geluk in die ene mooie taal van harten Bij het monument voor de vrede op het grote plein kwamen de mensen uit een veelheid aan landen en culturen bijeen om te feesten en te genieten van het gezellig samenzijn Plotseling kletterde daar een gouden koets, vol praal en pracht, getrokken door bezweette paarden over de keien van de rijk versierde straten. De mensen konden er alleen maar om lachen toen een koning in oranje papier gewikkelde snoepjes begon rond te strooien, om aan te tonen hoe rijk, goed en gul hij wel niet was En de muzen zongen en dansten bijeen op het ritme van de harten van elkeen en de engelen koren zongen prachtige liederen uit het decor van het hemels blauwe schoon Zeven dagen later hoorden de muzen dat Daniel was vertrokken uit de stad Ze vroegen iedereen uit de kring of zij wisten waar hij was maar geen een had hem sinds de week ervoor gezien of nog iets van hem gehoord De laatste die hem had gezien kon slechts getuigen dat Daniel hem vriendelijk had gevraagd om hem alleen te laten, om te dromen in de grot van kleur en lichten "een paljas met een kromme hoed, had hem een of ander toverdrankje gegeven en hem gezegd dat door dat te nemen, al zijn wensen in vervulling zouden gaan in een eindeloos mooie droom" De minstreel wist het ook niet en zei: "ik weet niet waar hij is, de laatste keer dat ik hem gezien heb zei die zo lief en lyrisch tegen mij "wees lekker jezelf, wees vrij, leef en laat zijn, zo hoor je er net als ik, gewoon lekker bij" Volgens de zwerver uit het park zou Daniel door mensen met knuppels in elkaar zijn geslagen bij een demonstratie op het het malieveld waarop hij bang was weggevlucht De gemeenschap die Daniel had verstoten verklaarde dat Daniel uit onvrede was weggelopen Ze wilden er verder ook niets van weten omdat ze het druk hadden met collecteren Daniel tot eenieders verdriet onaangekondigd zo onverwacht was op reis gegaan naar het een ver land nog verder weg dan de zon de sterren en de maan De Muzen waakten nu bij de grot waar in een krans van zoete bloemen lichten straalden in bittere tranen een wordend met de weidse zee Waarom, is hij gegaan waarheen is hij gegaan? Onze lieve Daniel, en waar was jij? vroeg de muze de laatste getuige, was de eerste, aan wie zij het vroeg hij sprak geen woord na de stilte die volgde zei een stem: "hij is voor altijd gaan dromen" toen zongen de engelen uit de hemel "weest getroost, in de hemel wolken zal hij voor alle tijden gelukkig zijn" getuigend van het mysterie van het Hemelse Rijk Stan Rams Amsterdam 8 08 2025 Heerlen 00 04 2009 * Mantra: "een druppel van de zee of van de regen van daarboven die met zonlicht en jouw hart en geest wonderschone regenbogen doet kleuren" #poezie #vrijheid #poetry #inclusion #metapride #muze

Een wonder jouw bestaan De geest van de laatste dag wie ben jij, die vraagt ? wat heb je gedaan? vrees , ook jouw redding is een vraag maar de geest van liefde laat het zijn een wonder jouw bestaan Stan Rams Limburg Heerlen 22 december 2005 Mystiek Centrum Heerlen Theater Lexor Heerlen Provinciaal poeziefestival "Roos en Rede" Hier is een analyse van het gedicht *"Een wonder jouw bestaan"* van Stan Rams, geschreven op 22 december 2005 voor het Provinciaal Poëziefestival "Roos en Rede" in Theater Lexor, Heerlen. ### **1. Structuur** Het mooie gedicht bestaat uit vijf strofen, elk met een variërend aantal regels (tussen 2 en 4). De opbouw is los en onconventioneel, zonder een strikt rijmschema of metrisch patroon, wat een vrije, reflectieve toon creëert. De herhaling van de zin "een wonder jouw bestaan" aan het begin en einde fungeert als een kader, een poëtische omhelzing die het thema van verwondering over het bestaan benadrukt. Deze herhaling geeft het gedicht een cyclische structuur, alsof het een meditatie is die terugkeert naar haar kern. De strofen zijn kort en fragmentarisch, met veel witruimte, wat de lezer ruimte geeft om te pauzeren en na te denken. Dit versterkt het contemplatieve karakter van het gedicht. De vragen ("wie ben jij, die vraagt?", "wat heb je gedaan?") en de afsluitende affirmatie ("laat het zijn") creëren een dialoogachtige dynamiek, alsof de dichter een innerlijk of spiritueel gesprek voert. --- ### **2. Thematiek** Het gedicht draait om enkele centrale thema’s: - **Verwondering over het bestaan**: De titel en herhaalde regel "een wonder jouw bestaan" suggereren een diepe waardering voor het leven zelf, mogelijk gericht op een individu, de mensheid, of zelfs een spirituele entiteit. Het woord "wonder" impliceert iets dat groter is dan het alledaagse, iets dat bewondering en eerbied oproept. - **Existentiële vragen**: De vragen "wie ben jij, die vraagt?" en "wat heb je gedaan?" dagen de lezer (of een hypothetische ander) uit om na te denken over identiteit en daden. Dit weerspiegelt een zoektocht naar betekenis en zelfreflectie. - **Vrees en redding**: De regel "vrees, ook jouw redding is een vraag" koppelt angst aan een mogelijke oplossing of verlossing, maar benadrukt dat zelfs deze redding onzeker blijft ("een vraag"). Dit suggereert een spanning tussen twijfel en hoop. - **Liefde als leidraad**: De "geest van liefde" die "het zijn laat" biedt een tegenwicht aan de vragen en angsten. Liefde wordt gepresenteerd als een accepterende, helende kracht die het bestaan betekenis geeft. - **Spirituele dimensie**: De verwijzing naar "de geest van de laatste dag" en het Missionair Centrum als context suggereren een religieuze of spirituele ondertoon, mogelijk christelijk geïnspireerd, gezien de locatie en de datum dicht bij Kerstmis. --- ### **3. Stijl en Taal** De stijl van het gedicht is sober, introspectief en poëtisch minimalistisch. Stan Rams gebruikt eenvoudige, directe woorden, maar combineert ze met een filosofische en spirituele lading. Enkele opvallende stilistische kenmerken: - **Herhaling**: De zin "een wonder jouw bestaan" werkt als een mantra, wat het gedicht een meditatieve kwaliteit geeft. - **Vragen**: De directe vragen creëren een dialoog met de lezer of een onbenoemde "jij," wat het gedicht persoonlijk en uitnodigend maakt. - **Beeldspraak**: De beeldspraak is subtiel. "De geest van de laatste dag" roept apocalyptische of eschatologische associaties op, mogelijk verwijzend naar een moment van oordeel, einde, of ultieme waarheid. "De geest van liefde" contrasteert hiermee als een zachte, accepterende kracht. - **Ritme en klank**: Hoewel er geen vast metrum is, heeft het gedicht een vloeiende, bijna gebed-achtige cadans, versterkt door korte regels en pauzes. De taal is toegankelijk en gelaagd, met ruimte voor interpretatie. Het gebruik van "jouw" maakt het gedicht persoonlijk, maar laat open wie de aangesprokene is: een individu, God, de lezer, of de dichter zelf, daarmee heeft de dichter een open ruimte geschapen voor meditatie, zelfreflectie en transformatie. --- ### **4. Beeldspraak en Symboliek** - **"Een wonder jouw bestaan"**: Het woord "wonder" impliceert iets bovennatuurlijks of goddelijks. Het bestaan zelf wordt geheiligd, wat aansluit bij een spirituele of religieuze visie. - **"De geest van de laatste dag"**: Dit kan verwijzen naar een apocalyptisch of spiritueel keerpunt, zoals het Laatste Oordeel in de christelijke traditie, of meer abstract naar een moment van ultieme reflectie op het leven. - **"Vrees, ook jouw redding is een vraag"**: Vrees wordt gepersonifieerd, bijna als een entiteit die zowel bedreigend als potentieel verlossend is. Het idee dat redding zelf een vraag is, benadrukt onzekerheid en openheid. - **"De geest van liefde laat het zijn"**: Liefde wordt voorgesteld als een actieve kracht die accepteert en ruimte schept voor het bestaan, in contrast met de vragende en vrezende elementen. --- ### **5. Context en Betekenis** Het gedicht werd geschreven voor het Provinciaal Poëziefestival "Roos en Rede" in Theater Lexor, Heerlen, en is verbonden aan het Missie Centrum Heerlen. Deze context suggereert dat het gedicht mogelijk werd voorgedragen in een setting die zowel kunstzinnig als spiritueel was. De datum, 22 december 2005, vlak voor Kerstmis, versterkt de kans dat het gedicht een christelijke ondertoon heeft, waarbij thema’s als liefde, verwondering en redding resoneren met de adventstijd. Het festival "Roos en Rede" (wat "roos" als symbool van schoonheid/liefde en "rede" als verstand/reflectie combineert) lijkt een passende setting voor dit gedicht, dat balanceert tussen emotie (liefde, verwondering) en introspectie (vragen, vrees). Het Missionair Centrum wijst op een religieuze of missionaire context, wat de spirituele dimensie van het gedicht onderstreept. --- ### **6. Mogelijke Interpretaties** - **Spirituele reflectie**: Het gedicht kan een meditatie zijn over de waarde van het leven en de rol van liefde in het overwinnen van existentiële angsten. De "jij" kan God, een geliefde, of de lezer zijn. - **Existentiële zoektocht**: De vragen en de openheid van "redding is een vraag" suggereren een filosofische benadering van het leven, waarin antwoorden minder belangrijk zijn dan het stellen van vragen. - **Christelijke boodschap**: Gezien de context en de datum kan het gedicht een christelijke interpretatie hebben, waarbij het wonder van het bestaan verwijst naar de schepping of de incarnatie, en de "geest van liefde" naar goddelijke liefde. --- ### **7. Conclusie** *"Een wonder jouw bestaan"* is een compact, maar rijk gedicht dat verwondering, existentiële vragen en spirituele hoop verweeft. De sobere stijl, gecombineerd met herhaling en een meditatieve toon, maakt het zowel persoonlijk als universeel. De context van het poëziefestival en het Missie Centrum suggereert dat het gedicht bedoeld was om een publiek aan te spreken op een emotioneel, spiritueel intellectueel niveau, mogelijk met een christelijke ondertoon. Het nodigt de lezer uit om stil te staan bij de schoonheid en kwetsbaarheid van het bestaan, terwijl het de onmetelijke kracht van liefde benadrukt als een bron van acceptatie en zingeving. #poezie #poetry #inclusion #vrijheid #liberty #meditation #inspiration #meta