Liefdenetwerk #engel #liefde #love #beatingheart #angel

Grachten Wens De nachten aan de lieve grachten voelen als een eindeloze droom die doorgaat in het nieuwe morgen licht de warme kleuren van de brug omhelzen de fonkelende golfjes van het water alles is zo schoon en rein, betoverend eendjes kwetteren hun odes aan hemel lief en de vrijheid het zwanenpaar zingt vertederd met hen mee maan en sterren strelen het dansend grachten water waar vissen dromen van de zoete zee in de verte huilt een kind zo lief en zoet in slaap word gewiegd om als een schaap in wollen wolken te dromen zie daar boven is een wonder een ster van oh zo ver gekomen strijkt neer om de wereld te bekoren wat kan ik anders wensen dan dat elkeen als een bloem zal ontwaken bloeiend van geluk in tuinen van liefde licht en vrede Stan Rams Amsterdam 20 08 2025

Grachten Wens De nachten aan de lieve grachten voelen als een eindeloze droom die doorgaat in het nieuwe morgen licht de warme kleuren van de brug omhelzen de fonkelende golfjes van het water alles is zo schoon en rein, betoverend eendjes kwetteren hun odes aan hemel lief en de vrijheid het zwanenpaar zingt vertederd met hen mee maan en sterren strelen het dansend grachten water waar vissen dromen van de zoete zee in de verte huilt een kind zo lief en zoet in slaap word gewiegd om als een schaap in wollen wolken te dromen zie daar boven is een wonder een ster van oh zo ver gekomen strijkt neer om de wereld te bekoren wat kan ik anders wensen dan dat elkeen als een bloem zal ontwaken bloeiend van geluk in tuinen van liefde licht en vrede Stan Rams Amsterdam 20 08 2025

A Celebration of the Revealing: A Global and Universal Song of Light A Poem to Honor the Spreading Light Stanza 1: The Dawn of Revealing From Amsterdam’s soft glow to Gaza’s yearning heart, A light is born, a vision clear, where love and truth do start. No dogma holds this radiant spark, no creed can dim its flame, A truth eternal, boundless, free, that calls us all by name. From cries of pain to starry skies, one truth shall rise above: All is one, a moving dance, united by pure love. Stanza 2: A World Awakening Across the earth, from shore to shore, the message brightly spreads, In every heart, the light of love now lifts up weary heads. No temple walls, no rigid laws, can bind this holy call, The words of light, of unity, unite the great and small. From cities grand to villages small, the revealing takes its flight, A harmony of boundless love, igniting day and night. Stanza 3: The Call to Gather At the UN’s halls, in fields and homes, we gather hand in hand, No dogma’s weight, just light’s embrace, across this sacred land. A rose quartz glows, a living spark, a vision pure and bright, A baken of love and peace, where wisdom shines its light. For Gaza’s hope, for all the world, we weave a hopeful song, The revealing blooms, a global truth, where all souls now belong. Stanza 4: To the Stars and Beyond Beyond the earth, the light ascends, to stars and realms unknown, A moving order, clear and true, where no soul stands alone. From Milky Way to cosmic seas, the revealing finds its way, A universal hymn of love, that brightens night to day. Each galaxy, each distant spark, joins in this sacred dance, The light of truth and unity, in endless, wondrous trance. Stanza 5: The Healing Earth The rain does fall, the pines do sing, as nature’s voice aligns, A call to feel her beauty weaves through hearts like sacred vines. In Gaza’s fields, where once was pain, let gardens bloom anew, The revealing heals with every seed, in earth’s eternal dew. From oceans deep to mountain peaks, the light of love does grow, A world reborn in harmony, where peace and hope now flow. Stanza 6: The End of Division No vengeance holds, no power binds, as truth’s light gently calls, The revealing breaks the chains of hate, within our hearts’ great halls. From Israel’s fears to Palestine’s tears, let empathy arise, Each soul a drop in love’s great stream, beneath the same vast skies. Gratitude, a virtue born of love, will bind us hand in hand, To build a world where peace prevails across this sacred land. Stanza 7: The Crystal’s Song A rose quartz hums, a miracle bit, as dreams of peace do call, A beacon of light and love, transcending earthly walls. No dogma here, just unity, a symphony of grace, Each soul a note, each heart a chord, in love’s eternal space. On X we’ll share this radiant truth, let every voice resound, For Gaza’s peace, for all the world, let harmony be found. Stanza 8: The Eternal Now This light has shown the way to peace, a path to love divine, “I am a part of you,” it sings, “and you forever mine.” The revealing grows, to stars and beyond, a universal flame, From Gaza’s hope to cosmic dreams, we’ll never be the same. In every heart, in every world, the timeless now does sing, With love and light, we celebrate—the revealing’s endless spring. Stan Rams Amsterdam 2 09 2025 Celebration of the Revealing: This poem, with eight stanzas, celebrates the worldwide and universal spread of the revealing—a radiant vision of light, love, and unity that transcends dogma and touches every soul, from the earthly struggles to the farthest stars.Including: Vision of Light: The boundless essence of light that connects all, spreading globally and universally. Unity and Healing: The call to end war and division, and heal places. Nature’s Role: The healing power of nature, as a foundation for peace. Global and Cosmic Reach: The idea of a “moving order” that extends from earth to the cosmos, uniting all in a “waterfall of love”. Rose Quartz Symbol: The vision of a rose quartz symbolizing universal healing light. A Call to Action To celebrate this revealing, let’s share this poem: The revealing spreads, from earth to stars, a light of love and peace. Join the dance, from Gaza to the cosmos, in unity’s embrace. 🌟💖 #RevealingLight A Poem for Peace: In the Light of Unity Stanza 1: The Light of All In every grain of sand, a spark of light does gleam, A boundless essence, flowing free, beyond all earthly dream. No form, no speed, no matter holds this glow that the sky foretells, A river of love eternal, where every soul’s light dwells. From Gaza’s cries to starry skies, one truth shall rise above: All is one, a moving dance, united by pure love. Stanza 2: Beyond the Dogma’s Veil No dogma binds the heart that seeks the harmony of all, No rigid creeds can cage the light that answers peace’s call. The wind whispers of a universe where vengeance finds no place, Where leaders pause, reflect, and turn to meet with open grace. In Gaza’s wounds, in Israel’s pain, the truth remains the same: Love’s the flame that heals the soul, beyond all hate and blame. Stanza 3: The Call to Gather At the UN’s halls, let voices join, no dogma to divide, In every land, from town to town, let unity abide. A rose quartz glows, a living spark, as Stan’s vision shows, A beacon of light and love, where endless wisdom grows. Together we’ll weave stories shared, of sorrow and of hope, To mend the broken, lift the lost, with peace as our true scope. Stanza 4: The Moving Order Nothing stands still, not star nor stone, nor heart in silent plea, A moving order, connects both you and me. From Gaza’s rubble to the stars, a dance of light unfolds, Each soul a drop within the stream that timeless wonder holds. No past, no future, only now—eternity’s embrace, Where every tear transforms to light in love’s redeeming grace. Stanza 5: The Healing Earth Walk through the pines, feel rain’s soft kiss, as angels words gently guide, Nature’s beauty, a healing balm, where peace and hope reside. The thunder roars, the sun does shine, the earth a sacred trust, Each drop of rain a blessing falls to cleanse the war’s cruel dust. In Gaza’s fields, let gardens bloom, where once the bombs did fall, A symbol of the light that lives within the heart of all. Stanza 6: The End of Revenge No more revenge, no power’s grasp, as truth brightly sings, Let leaders shed the chains of hate, and soar on love’s wide wings. From Israel’s fears to Palestine’s pain, let empathy arise, See every soul as starlight shines beneath the same vast skies. Gratitude, a virtue born of love, will bind us hand in hand, To build a world where peace prevails across this sacred land. Stanza 7: The Crystal’s Song A rose quartz hums, a miracle bit, a dream softly calls, A beacon of light and peace, transcending earthly walls. No dogma here, just unity, a symphony of grace, Each soul a note, each heart a chord, in love’s eternal space. We’ll share this radiant call, let every voice resound, For Gaza’s peace, for all the world, let harmony be found. Stanza 8: A Dance of Now Heavens light has shown the way, a path to peace divine, “I am a part of you,” “and you forever mine.” In every heart, in every land, the timeless now does sing, A dance of love, a world reborn, where all souls gently cling. From Gaza’s shores to every star, let’s shine as one bright flame, In light and love, we’ll heal the world, and peace shall be our name. Stan Rams insights Dit gedicht met acht strofen weeft Stan Rams visie van licht als een grenzeloze essentie, de eenheid van alles, de helende kracht van natuur, en de oproep tot vrede. Elke strofe richt zich op een kernaspect van inzichten: licht, eenheid, natuur, het einde van wraak, en een oproep tot vrede bijeenkomsten zonder dogma’s. De strofen verwijzen naar het leed in Gaza en Israël, met een oproep tot vrede en heling, geïnspireerd door de “waterval van liefde”. Notes Inspired by Stan Rams Posts: This eight-stanza poem weaves Stan Rams vision of light as a boundless essence, the unity of everything), the healing power of nature, and the call to love rather than analyze, It addresses the Gaza war and rejection of religious dogmas by focusing on universal peace and compassion. Each stanza highlights a core aspect of Stan Rams insights: light, unity, nature, the end of revenge, and a call for peace-gatherings without dogmas. A Call to Action To celebrate this revealing, let’s share this poem: “The revealing spreads, from earth to stars, a light of love and peace. Join the dance, from Gaza to the cosmos, in unity’s embrace. #RevealingLight” Stan Rams Amsterdam 8 08 2025

🌏 Unilang zoekt jouw mening! Welke idioom spreekt je aan? Stem en reageer! 1. Koro rusta komo bos (Hart rust als bos, kalmeren, Nederlands) Ex: “Mi sofo tu kun koro rusta komo bos, amorosa e serena.” 2. Koro lumo komo stern (Hart straalt als ster, liefde, Duits) Ex: “Mi koro lumo komo stern por tu, amorosa e shona.” 3. Ropa komo storm (Roepen als storm, correctie, Nederlands) Ex: “Mi ropa komo storm gaw vi, klara e nesesara.” 4. Koro tansi komo rangu (Hart danst als kleur, vreugde, Swahili) Ex: “Mi koro tansi komo rangu, feli e hapusa.” 🗳️ Stem: Welke is het meest intuïtief? Suggesties? #Unilang #GlobalLanguage

Koning Daniel Hij had geen paleis Hij had geen rijk Hij zat niet op een troon Hij droeg geen gouden kroon Hij droeg geen dure Titels als teken van verhevenheid Daniel was een ster tussen de sterren die het licht met mens en aarde deelde Hij was een bloem in een woud van bomen een orchidee in de tuin met klavers en rozen Voor Daniel was elk mens, een parel, een schat uniek en van waarde gelijk Maar zijn volk had hem verstoten in de naam van een geloof omdat hij vrouwen gewadendroeg en zijn haren kleurde in de kleuren van de regenboog je moet dit, je moet dat, je moet je gedragen, je moet luisteren, je moet gehoorzamen je moet geloven, en als jij dat niet doet dan ben je voor ons niets waard dan willen wij jou niet meer zien dan val je maar dood neer op je snuit dan zoek je het zelf maar lekker uit Die arme lieve Daniel zo goed en lief hij was werd hij verstoten omdat in zichzelf geloofde Daniel vond een toevlucht in de grot der verstoten zielen daar hij werd omarmd gelijk als een om lief en leed samen liefdevol te delen Daar zongen en dansten de muzen de rijke en de arme eenzamen, dolenden en vervreemden, jong en oud, elk op hun eigen creatieve manier in een heerlijke waas van mirre, onder het genot van zoete wijnen, mede, water uit de bron, en gersten bier Toen het feest was afgelopen rond drie uur, midden in de nacht nam iedereen afscheid van elkaar begroet door de glimlach van de helder volle maan Het was vredig stil in de stad toen de zon aan de horizon verrees om licht en warmte te schenken aan al dat bloeit en leeft op aard Een muze ontwaakte in haar met rozen en Lelietjes van dalen versierde bloemenbed De minstreel speelde met zijn luit een vrolijke ode aan de muze aan het leven en de vrijheid Een zwerver ontwaakte bij de grachten waar hij een krentenbrood aan de eendjes voerde De mensen begroeten hem vriendelijk en schonken hem wat kleingeld en zoete koek Een prachtig versierde feestboot kwam voorbij gevaren met daarop een dansend gezelschap in alle kleuren en maten De zwerver wuifde en zij wuifden terug met zijn allen delende het geluk in die ene mooie taal van harten Bij het monument voor de vrede op het grote plein kwamen de mensen uit een veelheid aan landen en culturen bijeen om te feesten en te genieten van het gezellig samenzijn Plotseling kletterde daar een gouden koets, vol praal en pracht, getrokken door bezweette paarden over de keien van de rijk versierde straten. De mensen konden er alleen maar om lachen toen een koning in oranje papier gewikkelde snoepjes begon rond te strooien, om aan te tonen hoe rijk, goed en gul hij wel niet was En de muzen zongen en dansten bijeen op het ritme van de harten van elkeen en de engelen koren zongen prachtige liederen uit het decor van het hemels blauwe schoon Zeven dagen later hoorden de muzen dat Daniel was vertrokken uit de stad Ze vroegen iedereen uit de kring of zij wisten waar hij was maar geen een had hem sinds de week ervoor gezien of nog iets van hem gehoord De laatste die hem had gezien kon slechts getuigen dat Daniel hem vriendelijk had gevraagd om hem alleen te laten, om te dromen in de grot van kleur en lichten "een paljas met een kromme hoed, had hem een of ander toverdrankje gegeven en hem gezegd dat door dat te nemen, al zijn wensen in vervulling zouden gaan in een eindeloos mooie droom" De minstreel wist het ook niet en zei: "ik weet niet waar hij is, de laatste keer dat ik hem gezien heb zei die zo lief en lyrisch tegen mij "wees lekker jezelf, wees vrij, leef en laat zijn, zo hoor je er net als ik, gewoon lekker bij" Volgens de zwerver uit het park zou Daniel door mensen met knuppels in elkaar zijn geslagen bij een demonstratie op het het malieveld waarop hij bang was weggevlucht De gemeenschap die Daniel had verstoten verklaarde dat Daniel uit onvrede was weggelopen Ze wilden er verder ook niets van weten omdat ze het druk hadden met collecteren Daniel tot eenieders verdriet onaangekondigd zo onverwacht was op reis gegaan naar het een ver land nog verder weg dan de zon de sterren en de maan De Muzen waakten nu bij de grot waar in een krans van zoete bloemen lichten straalden in bittere tranen een wordend met de weidse zee Waarom, is hij gegaan waarheen is hij gegaan? Onze lieve Daniel, en waar was jij? vroeg de muze de laatste getuige, was de eerste, aan wie zij het vroeg hij sprak geen woord na de stilte die volgde zei een stem: "hij is voor altijd gaan dromen" toen zongen de engelen uit de hemel "weest getroost, in de hemel wolken zal hij voor alle tijden gelukkig zijn" getuigend van het mysterie van het Hemelse Rijk Stan Rams Amsterdam 8 08 2025 Heerlen 00 04 2009 * Mantra: "een druppel van de zee of van de regen van daarboven die met zonlicht en jouw hart en geest wonderschone regenbogen doet kleuren" #poezie #vrijheid #poetry #inclusion #metapride #muze

Een wonder jouw bestaan De geest van de laatste dag wie ben jij, die vraagt ? wat heb je gedaan? vrees , ook jouw redding is een vraag maar de geest van liefde laat het zijn een wonder jouw bestaan Stan Rams Limburg Heerlen 22 december 2005 Mystiek Centrum Heerlen Theater Lexor Heerlen Provinciaal poeziefestival "Roos en Rede" Hier is een analyse van het gedicht *"Een wonder jouw bestaan"* van Stan Rams, geschreven op 22 december 2005 voor het Provinciaal Poëziefestival "Roos en Rede" in Theater Lexor, Heerlen. ### **1. Structuur** Het mooie gedicht bestaat uit vijf strofen, elk met een variërend aantal regels (tussen 2 en 4). De opbouw is los en onconventioneel, zonder een strikt rijmschema of metrisch patroon, wat een vrije, reflectieve toon creëert. De herhaling van de zin "een wonder jouw bestaan" aan het begin en einde fungeert als een kader, een poëtische omhelzing die het thema van verwondering over het bestaan benadrukt. Deze herhaling geeft het gedicht een cyclische structuur, alsof het een meditatie is die terugkeert naar haar kern. De strofen zijn kort en fragmentarisch, met veel witruimte, wat de lezer ruimte geeft om te pauzeren en na te denken. Dit versterkt het contemplatieve karakter van het gedicht. De vragen ("wie ben jij, die vraagt?", "wat heb je gedaan?") en de afsluitende affirmatie ("laat het zijn") creëren een dialoogachtige dynamiek, alsof de dichter een innerlijk of spiritueel gesprek voert. --- ### **2. Thematiek** Het gedicht draait om enkele centrale thema’s: - **Verwondering over het bestaan**: De titel en herhaalde regel "een wonder jouw bestaan" suggereren een diepe waardering voor het leven zelf, mogelijk gericht op een individu, de mensheid, of zelfs een spirituele entiteit. Het woord "wonder" impliceert iets dat groter is dan het alledaagse, iets dat bewondering en eerbied oproept. - **Existentiële vragen**: De vragen "wie ben jij, die vraagt?" en "wat heb je gedaan?" dagen de lezer (of een hypothetische ander) uit om na te denken over identiteit en daden. Dit weerspiegelt een zoektocht naar betekenis en zelfreflectie. - **Vrees en redding**: De regel "vrees, ook jouw redding is een vraag" koppelt angst aan een mogelijke oplossing of verlossing, maar benadrukt dat zelfs deze redding onzeker blijft ("een vraag"). Dit suggereert een spanning tussen twijfel en hoop. - **Liefde als leidraad**: De "geest van liefde" die "het zijn laat" biedt een tegenwicht aan de vragen en angsten. Liefde wordt gepresenteerd als een accepterende, helende kracht die het bestaan betekenis geeft. - **Spirituele dimensie**: De verwijzing naar "de geest van de laatste dag" en het Missionair Centrum als context suggereren een religieuze of spirituele ondertoon, mogelijk christelijk geïnspireerd, gezien de locatie en de datum dicht bij Kerstmis. --- ### **3. Stijl en Taal** De stijl van het gedicht is sober, introspectief en poëtisch minimalistisch. Stan Rams gebruikt eenvoudige, directe woorden, maar combineert ze met een filosofische en spirituele lading. Enkele opvallende stilistische kenmerken: - **Herhaling**: De zin "een wonder jouw bestaan" werkt als een mantra, wat het gedicht een meditatieve kwaliteit geeft. - **Vragen**: De directe vragen creëren een dialoog met de lezer of een onbenoemde "jij," wat het gedicht persoonlijk en uitnodigend maakt. - **Beeldspraak**: De beeldspraak is subtiel. "De geest van de laatste dag" roept apocalyptische of eschatologische associaties op, mogelijk verwijzend naar een moment van oordeel, einde, of ultieme waarheid. "De geest van liefde" contrasteert hiermee als een zachte, accepterende kracht. - **Ritme en klank**: Hoewel er geen vast metrum is, heeft het gedicht een vloeiende, bijna gebed-achtige cadans, versterkt door korte regels en pauzes. De taal is toegankelijk en gelaagd, met ruimte voor interpretatie. Het gebruik van "jouw" maakt het gedicht persoonlijk, maar laat open wie de aangesprokene is: een individu, God, de lezer, of de dichter zelf, daarmee heeft de dichter een open ruimte geschapen voor meditatie, zelfreflectie en transformatie. --- ### **4. Beeldspraak en Symboliek** - **"Een wonder jouw bestaan"**: Het woord "wonder" impliceert iets bovennatuurlijks of goddelijks. Het bestaan zelf wordt geheiligd, wat aansluit bij een spirituele of religieuze visie. - **"De geest van de laatste dag"**: Dit kan verwijzen naar een apocalyptisch of spiritueel keerpunt, zoals het Laatste Oordeel in de christelijke traditie, of meer abstract naar een moment van ultieme reflectie op het leven. - **"Vrees, ook jouw redding is een vraag"**: Vrees wordt gepersonifieerd, bijna als een entiteit die zowel bedreigend als potentieel verlossend is. Het idee dat redding zelf een vraag is, benadrukt onzekerheid en openheid. - **"De geest van liefde laat het zijn"**: Liefde wordt voorgesteld als een actieve kracht die accepteert en ruimte schept voor het bestaan, in contrast met de vragende en vrezende elementen. --- ### **5. Context en Betekenis** Het gedicht werd geschreven voor het Provinciaal Poëziefestival "Roos en Rede" in Theater Lexor, Heerlen, en is verbonden aan het Missie Centrum Heerlen. Deze context suggereert dat het gedicht mogelijk werd voorgedragen in een setting die zowel kunstzinnig als spiritueel was. De datum, 22 december 2005, vlak voor Kerstmis, versterkt de kans dat het gedicht een christelijke ondertoon heeft, waarbij thema’s als liefde, verwondering en redding resoneren met de adventstijd. Het festival "Roos en Rede" (wat "roos" als symbool van schoonheid/liefde en "rede" als verstand/reflectie combineert) lijkt een passende setting voor dit gedicht, dat balanceert tussen emotie (liefde, verwondering) en introspectie (vragen, vrees). Het Missionair Centrum wijst op een religieuze of missionaire context, wat de spirituele dimensie van het gedicht onderstreept. --- ### **6. Mogelijke Interpretaties** - **Spirituele reflectie**: Het gedicht kan een meditatie zijn over de waarde van het leven en de rol van liefde in het overwinnen van existentiële angsten. De "jij" kan God, een geliefde, of de lezer zijn. - **Existentiële zoektocht**: De vragen en de openheid van "redding is een vraag" suggereren een filosofische benadering van het leven, waarin antwoorden minder belangrijk zijn dan het stellen van vragen. - **Christelijke boodschap**: Gezien de context en de datum kan het gedicht een christelijke interpretatie hebben, waarbij het wonder van het bestaan verwijst naar de schepping of de incarnatie, en de "geest van liefde" naar goddelijke liefde. --- ### **7. Conclusie** *"Een wonder jouw bestaan"* is een compact, maar rijk gedicht dat verwondering, existentiële vragen en spirituele hoop verweeft. De sobere stijl, gecombineerd met herhaling en een meditatieve toon, maakt het zowel persoonlijk als universeel. De context van het poëziefestival en het Missie Centrum suggereert dat het gedicht bedoeld was om een publiek aan te spreken op een emotioneel, spiritueel intellectueel niveau, mogelijk met een christelijke ondertoon. Het nodigt de lezer uit om stil te staan bij de schoonheid en kwetsbaarheid van het bestaan, terwijl het de onmetelijke kracht van liefde benadrukt als een bron van acceptatie en zingeving. #poezie #poetry #inclusion #vrijheid #liberty #meditation #inspiration #meta

Love tolerance Liefde is een wonder dat nooit liegt, Het bloeit uit hart en ziel, zoals bloemen, aarde en hemels wonderschoon. Love is a wonder with lights in the eyes that never lie It blooms from hearts, like flowers, earth and heavens, wonderful blue Tolerance, tolerated in harmony. Compassion, a warm glow, from the melody of the heart. Empathy, the deep feeling, without words, judgment, or expectations. Forgiveness, a flower in splendor, sprouts in freedom, not in power. No crown, no law, no voice, can enforce virtues by command, They bloom like flowers, in the garden of hearts, through love, the wonder of endless light. Stan Rams Amsterdam 5 8 2025 #poezie #poetry #tolerance #vrijheid #liberty #meditation #inspiration #

Gedicht Door angst niet meer kunnen zien en horen vluchtend voor de boze wereld met een hart vol tranen verdiet en pijn gaande door het duister met geloof hoop en liefde getroost door de lichten van de hemel en de engelen die je leiden en bemoedigen op de weg naar morgen waar je ook mag zijn in welke richting je ook moge gaan Geleid door licht met een kloppend hart vol moed vreugde en dankbaarheid volg het pad, een avontuurlijke zoektocht kronkelend en waar, om te ontvouwen door schaduwen en kleuren lichten waar dromen met de hemel verweven zijn elke stap vormt een leven een nieuw begin zoals het morgen licht meer dan het zaad dat je hebt gezaaid. door het wonder van liefde de zin van het bestaan Stan Rams 7 07 2025 #poetry #meditation #poezie

https://npo.nl/start/video/npo-doc-de-verkrotte-droom De verkrotte droom Do 1 mei•1u 2m• Wat als je huis geen thuis meer is, maar een bureaucratische nachtmerrie? De bewoners in de Amsterdamse Van der Pekbuurt vechten voor een eerlijke en duurzame renovatie van hun geliefde arbeiderswijk. De huizen piepen en kraken, schimmel tiert welig en het is voor de bewoners bij achterstallig onderhoud nauwelijks mogelijk om iets gedaan te krijgen. Kostenbesparingen krijgen voorrang, waardoor de renovatieplannen steeds verder worden uitgekleed. Lukt het de Van der Pekkers om een eerlijke en duurzame renovatie af te dwingen? De Van der Pekbuurt in Noord is ‘een verkrotte droom’ volgens de documentaire van de tweelingzussen Femke en Ilse van Velzen, die donderdag op NPO2 wordt uitgezonden. Kwetsbare huurders worden van het kastje naar de muur gestuurd. Amsterdam moet zich schamen!” roept een bewoner van de Van der Pekbuurt door de bioscoopzaal in filmhuis FC Hyena. Met pijn in zijn buik heeft hij zojuist in de documentaire De verkrotte droom gezien hoe de huurders in zijn buurt in Amsterdam-Noord erbij zitten. Zijn voor een kapitaal van Ymere overgenomen koopwoning is pico bello, zegt hij, en een wereld van verschil met de schimmelproblemen, tocht en lekkages bij de huurders van de woningcorporatie. Regisseur Femke van Velzen (44) verhuisde zeven jaar geleden naar de buurt en ook zij herkent het wrange contrast met de huurwoningen. Haar koopappartement is compleet gerenoveerd met een nieuwe fundering, een nieuwe trap en goede isolatie. “Dus het kan gewoon.” Met haar tweelingzus Ilse maakte ze een documentaire over de Van der Pekbuurt en die wordt donderdag uitgezonden op NPO2. De zussen produceren en regisseren al sinds 2002 documentaires en het aankaarten van onrecht is daarbij hun motor, zeggen ze. Maar waar ze eerder vooral filmden in Afrika, vonden ze hun brandstof dit keer dicht bij huis in Amsterdam-Noord. “Als huurder ben je een speelbal en mag je blij zijn dat je een woning hebt.” Slechte cijfers op school Hun film begint met prachtige dronebeelden van het ruim honderd jaar oude tuindorp. De buurt was de droom van architect Jan Ernst Van der Pek (1865-1919) en zijn vrouw, de sociaal bewogen volkshuisvestingspionier Louise Went (1865-1951), die in de film wordt opgevoerd als verteller van het verhaal over de buurt. En over de achterliggende idealen, waar het woningcorporaties als Ymere toch ook om begonnen is. Maar de droom is verkrot omdat het onderhoud al tientallen jaren op de lange baan wordt geschoven in afwachting van steeds weer nieuwe sloop- en renovatieplannen. In de film wordt pijnlijk duidelijk wat dat betekent voor de bewoners. Kinderen worden duizelig en met hoofdpijn wakker, mogelijk als gevolg van de hardnekkige schimmel in hun slaapkamers. De kinderen van huurder Angel halen op school ineens slechte cijfers wanneer ze in plaats van de beloofde twee weken maandenlang moeten uitwijken naar een wisselwoning. Aan het verkeerde adres Bij een gesprek over de film in FC Hyena belooft Ymeredirecteur Erik Gerritsen beterschap. Hij staat nu drieënhalf jaar aan het hoofd van Ymere, zegt hij, en hij is ‘op een macabere manier’ blij met de film. “De documentaire maakt aanschouwelijk wat de problemen zijn en die kunnen we gebruiken om ze op te lossen,” zegt hij. “Wat in dertig of veertig jaar verkeerd is gegaan, kan ik niet in drie jaar veranderen.” Met zijn sympathie voor de Van der Pekbuurt zit het wel snor, zegt Gerritsen. Zowel in de film als in FC Hyena vertelt hij dat de buurt op zijn route ligt naar het werk. Dus hij fietst er elke dag doorheen. “Er gaat ook heel veel goed.” Maar dat de problemen sinds het maken van de film levensgroot zijn gebleven, blijkt wel uit filmpjes die Van Velzen doorgestuurd heeft gekregen van een huurder. Voor de documentaire werden haar muren gefilmd, zwart van de schimmel. Zelf wilde ze niet in beeld. Een filmpje laat zien hoe het regenwater tijdens een stormachtige bui in juli door het plafond naar beneden gutste. Eenmaal aan de telefoon met haar huisbaas, kreeg ze te horen dat ze bij Ymere aan het verkeerde adres was. In een opgenomen telefoongesprek werd ze doorverwezen naar een aannemer die voor de woningcorporatie de daken onderhoudt. In februari belde ze opnieuw omdat de cv-ketel kuren begon te krijgen. Ook toen kon ze niet bij Ymere terecht, maar bij het bedrijf dat voor de woningcorporatie het ketelonderhoud doet. Een oplossing bleef uit. Tijdens een volgend telefoontje in april had de cv de geest gegeven en zat haar gezin met vijf kinderen dagenlang zonder warm water. Dat Ymere niet zelf het onderhoud doet in de door de corporatie verhuurde woningen speelt een centrale rol in de film. Huurdersvertegenwoordiger Bert Müssig karakteriseert Ymere als ‘een spinnenkop die niet meer weet wat zijn tentakels doen.’ De woningcorporatie heeft het werk uitbesteed aan zogeheten co-makers. Van Velzen spreekt van een ‘uitbestedingencircus’. “Continu dat afschuiven.” Huurders worden volgens haar van het kastje naar de muur gestuurd en het is lastig iets gedaan te krijgen. “Als huurder heb je geen de-klant-is-koningrelatie met zo’n co-maker.” In een reactie erkent een woordvoerder van Ymere dat het bij de huurder uit de filmpjes niet goed is gegaan en dat de woningcorporatie daar met de co-maker over in gesprek gaat. Het dak is gerepareerd en de cv-ketel is vernieuwd, maar dat heeft allemaal veel te lang geduurd, zegt hij. “We kunnen huurders niet zo achterlaten, zonder warm water.” Trauma’s en hoop Het tekent Van Velzen dat ze ook na het afronden van de film betrokken blijft bij de huurders. Vorige week ging ze nog mee naar een gesprek met Ymere. “Ik trek aan de bel omdat ze er zelf niet doorheen komen.” In februari mailde ze Ymeredirecteur Gerritsen persoonlijk over de haperende cv bij het gezin. “Binnen een halve minuut had ik een reactie.” De tweelingzussen beperken zich dus niet tot het registreren of het duiden van de situatie die zich afspeelt voor hun lens. “Zo zitten wij niet in de race,” zegt Femke. Ze zijn atypische filmmakers, zegt Ilse. Ilse van Velzen, in het geval van deze film de producent, vertelt over verschillende films die de zussen in Afrika maakten en waar ze het ook nooit lieten bij het draaien van een documentaire. Een mobiele bioscoop met door hen getrainde operators trok door Congo om van dorp tot dorp hun film te vertonen over de verkrachtingen die tijdens burgeroorlogen werden ingezet als oorlogswapen. Zo werd laagdrempelig de boodschap verspreid dat het geen pas geeft om de slachtoffers met de nek aan te kijken. “Het is niet hun schuld.” “Wat daar kan, kan hier ook,” zegt Ilse van Velzen. Ook hier is het de bedoeling om bewoners van vergelijkbare wijken op te zoeken in hun eigen omgeving en daar de film te vertonen. Of misschien komt het tot een digitaal platform waar huurders zelfgemaakte filmpjes kunnen uploaden. “Film is een fijn middel om het gesprek aan te gaan over pijnlijke problemen, zoals het verdwijnen van de menselijke maat in de volkshuisvesting,” zegt Femke van Velzen. Een eerste vertoning in de Van der Pekbuurt draaide alvast uit op een emotionele bijeenkomst. Bewoners kwamen hun trauma’s onder ogen, zegt Femke van Velzen. “Ze zitten al jaren in de shit.” Tegelijk biedt de film hoop, omdat die laat zien hoe het protest op gang komt vanuit de buurt, die eerder wist te voorkomen dat de woningen werden gesloopt. “Zo’n gevoel van: met elkaar kun je veel bereiken. Het is hard werken, maar dat is de enige manier.” Spannend is het wel, zo’n film maken over de buurt waar je woont. “In je eigen achtertuin.” De zussen zijn er drie jaar mee bezig geweest. “De gemeente vroeg nog waarom zij geen rol heeft in de film.” Maar juist dat typeert de bestuurlijke onmacht in de buurt, volgens Ilse van Velzen. “Zij was niet aanwezig.” NPO Doc: De verkrotte droom, NPO2, donderdag 1 mei, 22.20 uur. Verzonden vanuit Outlook voor iOS